Antwerpse Monumenten , een ontdekkingstocht dicht bij huis !
Ben je klaar om de “Architectuurroute Antwerpen” op een unieke manier te ontdekken? We hebben speciaal voor jou een prachtige fietsroute gevonden die je meeneemt langs de mooiste plekjes van de Antwerpse stad.
Route: Architectuurroute Antwerpen
Afstand: 27,1 Km
Ondergrond of wegdek: Aangelegde Stenen Rijbaan
Startpunt: Antwerpen Madrasstraat, Routebord Architectuurroute Antwerpen
Samengevat: Rustig rijden, mooie gebouwen, regelmatig langs parken en groen, 99% prima weg, bovengemiddeld veilig en meerdere terrasjes & rustplaatsen. De Architectuurroute Antwerpen is een verrassende ontdekkingstocht langs moderne meesterwerken en historische parels in de stad. Je fietst van opvallende gevels tot verborgen binnentuinen, met telkens een vleugje wow en ah! Ideaal voor wie graag pedaleert tussen beton en baksteen met een flinke scheut inspiratie.
Enkele bezienswaardigheden en sfeerbeelden
Het Centraal Station van Antwerpen, ook wel liefkozend de “spoorwegkathedraal” genoemd, is een architecturaal pareltje dat je gewoon móét gezien hebben. De indrukwekkende koepel, de sierlijke gevels en het imposante stationsgebouw maken het een plek waar je met open mond blijft staan – zelfs als je eigenlijk gewoon je trein moest halen. Van marmeren hallen tot moderne perrons: dit station is een geslaagde mix van grandeur uit 1905 en slimme renovatiekunst van de 21ste eeuw.
De Transvaalstraat in Zurenborg is als een snoepwinkel voor liefhebbers van architecturale tierlantijntjes. Je vindt er statige herenhuizen met torentjes, smeedijzeren balkonnetjes en gevels die niet zouden misstaan in een sprookjesboek. Het is een straat waar je ogen tekortkomt – en waar je fiets vanzelf wat trager rijdt, gewoon om langer te kunnen kijken.
Dit fascinerende huis met de 12 houten duivels bevindt zich op Transvaalstraat 56, midden in de prachtige Zurenborgwijk, waar fantasie en architectuur hand in hand gaan. Het huis werd ontworpen door architect Joseph Bascourt rond 1901, in volle art-nouveaustijl, en is een van de meest opvallende gevels in de buurt.
Wat meteen in het oog springt zijn de twaalf gebeeldhouwde houten duivels die zich boven de ramen en rond de ingang slingeren. Geen enge monsters, maar elegante, expressieve figuren die met speelse grijnzen over de gevel waken. Elk duiveltje is anders en ze lijken bijna tot leven te komen, als een soort theatrale wachters van het huis. Ze symboliseren naar verluidt de ondeugden of verleidingen van het leven – een knipoog naar de menselijke aard, maar ook een knap staaltje ambacht.
De rest van de gevel is al even weelderig: sierlijk smeedijzer, asymmetrische vormen, kleurrijke glasramen en een natuurlijke flow zoals je die alleen in art nouveau ziet. Alles ademt creativiteit, mystiek en een beetje rebellie – het soort huis dat je nieuwsgierig maakt naar wie hier ooit woonde… en of de duivels 's nachts misschien fluisteren.
Kortom: een absolute stop waard op de fietsroute door Zurenborg, en een hoogtepunt voor iedereen die houdt van architectuur met een hoek af.
In de Transvaalstraat staat een huis dat zich haast schuchter verschuilt achter een weelderige muur van klimop. De ranken slingeren zich over de gevel alsof de natuur het huis in een warme groene deken wil wikkelen. Maar wij hadden het door – achter dat bladerdek zitten prachtige oude ramen en verfijnde details die fluisteren van vroegere grandeur. Geen glas-in-lood, wel karakter met hoofdletter K.
De luchthaven van Deurne – officieel Antwerp International Airport, maar voor ons blijft het gewoon gezellig “de luchthaven van Deurne” – is een charmant klein vliegveld met een groot verleden en een rist smakelijke anekdotes.
Zo landde hier in 1923 het allereerste vliegtuig, toen nog op een grasveld, met een piloot die meer lef dan instrumenten aan boord had. Tijdens WOII werd het vliegveld prompt omgevormd tot Duitse Luftwaffe-basis, en daar deden zich wel wat James Bond-waardige taferelen voor: Britse piloten die laag overvlogen om Duitse installaties te saboteren, en zelfs geheime zenders die vanuit de buurt opereerden.
In recentere tijden was er dat ene moment in 2004 toen een stel giraffen uit een cargovlucht ontsnapten en vrolijk de tarmac op paradeerden – een waargebeurd verhaal dat nu nog wordt verteld in de buurt als “de dag dat ZOO Antwerpen uitvloog”. Deurne is dus klein maar dapper, met charme én verhalen die nog decennia mee kunnen.
Het Brilschanspark, verscholen tussen de stadsrand van Berchem en de ring, is niet zomaar een park – het is een lapje groen met een verleden dat diep in de Antwerpse geschiedenis geworteld zit. Ooit stond hier een fort uit de 19de-eeuwse Brialmontvesting, gebouwd als deel van de verdedigingsgordel rond Antwerpen. Het fort is intussen deels gesloopt, deels overwoekerd, maar wie goed kijkt, ziet nog de contouren van oude wallen en grachten.
Tijdens WOI en WOII kreeg het terrein militaire functies, maar daarna groeide het stilaan uit tot een oase van rust, waar honden loslopen, kinderen ravotten en joggers rondjes draaien op de restanten van vroegere kanonstellingen. Het park draagt zijn geschiedenis als een oude jas: rafelig, maar stevig, en vol verhalen voor wie wil luisteren tussen de bomen.
Het Nachtegalenpark is tegenwoordig een heerlijk uitgestrekt stadspark waar joggers, picknickers en ganzen vredig samenleven – een groene long tussen Wilrijk en Antwerpen. Wat ooit begon als een kasteeldomein is nu een lappendeken van drie parken: Den Brandt, Vogelzang en het eigenlijke Nachtegalenpark, met kronkelpaadjes, vijvers en oude bomen die fluisteren over lang vervlogen tijden.
Vandaag is het park een levendige plek waar stadsbewoners even hun hoofd leegfietsen, kinderen verdwalen in het struikgewas en de stad heel even voelt als platteland met een soundtrack van fluitende merels
De Heilig Hartkerk op het Kiel is niet zomaar een kerk – het is een baken in de wijk, een soort bakstenen vuurtoren die al bijna een eeuw lang over het Kiel uitkijkt. Gebouwd in 1936, in volle periode van de tuinwijkontwikkeling, ademt het gebouw de sfeer van die tijd: robuust, sober, maar toch met een zekere grandeur. De art-decogetinte architectuur verraadt ambitie: dit mocht gezien worden.
De imposante toren rijst hoog boven de omliggende woningen uit en is tot op vandaag een herkenningspunt voor iedereen die het Kiel binnenrijdt – of binnenfietst. Binnenin is het verrassend sereen: een open ruimte, zachte lichtinval, ingetogen ornamenten en hier en daar glasramen die het zonlicht kleuren. Geen barokke overdaad, maar een stijlvolle rust die past bij het volkse karakter van de wijk.
In de volksmond wordt de kerk vaak gewoon “de grote kerk” genoemd, en dat zegt genoeg: ze is er altijd al geweest, als stille getuige van de veranderende tijden in de buurt. Tussen voetbal op het plein en buren op de stoep is ze de stille rots in het decor.
Het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen – of gewoon het KMSKA voor de vrienden – is een tempel van kunst waar je nekspieren overuren draaien van het staren, zowel naar de kunst als door het gebouw zelf.
Aan de buitenkant word je verwelkomd door een statige gevel in neoclassicistische stijl, compleet met zuilen, trappen en beelden die je al meteen het gevoel geven dat je ergens heel belangrijks binnenstapt. En dat klopt. Want binnen... daar opent zich een wereld waar oude meesters en moderne blikvangers moeiteloos naast elkaar leven.
De historische zalen zijn nog altijd even groots en majestueus als vanouds, met hoge plafonds, zachte daglichtinval en muren vol Rubens, Van Eyck en Jordaens. Maar dan kom je in het nieuwe, witte gedeelte – een futuristisch spel van licht, lijnen en ruimte – waar hedendaagse kunst ademt in een soort hemels zwevend universum.
Kortom: het KMSKA is niet gewoon een museum. Het is een ervaring in lagen: majestueus vanbuiten, verrassend vanbinnen, en telkens goed voor een kleine wow of een stille zucht van bewondering.
Het vernieuwde Zuidpark in Antwerpen is als een frisse wind door het stadsweefsel – een moderne, luchtige ademruimte tussen het KMSKA en de Schelde. Waar vroeger vooral stenen en verwaarloosde hoekjes lagen, vind je nu glooiende grasvlaktes, speelse waterpartijen en slingerende wandel- en fietspaden die uitnodigen tot traag zijn.
En dan is er nog die nieuwe Schelderand: een promenade die de stad opnieuw met het water verbindt. Geen kille kaaien meer, maar een levendig stuk stad met zitbanken, bomen, uitzichtpunten en plek voor iedereen – van verliefde koppels tot snelle fietsers en mijmerende wandelaars. Het Zuid heeft eindelijk weer ruimte om te ademen, te kijken, en vooral: te genieten.
Het Vleeshuis in Antwerpen is een gebouw waar je als vanzelf trager gaat lopen – al was het maar om elke steen even in je op te nemen. Ooit het kloppend hart van de vleeshandel, nu een museum voor muziek en klank, en een plek die letterlijk en figuurlijk geschiedenis ademt.
Gebouwd in de 16de eeuw als gildehuis voor de slagers, kreeg het de bijnaam “het vleespaleis” – en terecht: die indrukwekkende gevel in rood-witte lagen baksteen en natuursteen lijkt op een reusachtige spekzool (geen toeval, trouwens). De slagers die hier werkten moesten niet alleen kunnen hakken, maar ook diep in de buidel tasten om lid te worden van de machtige vleeshouwersgilde. Binnen rook het dus naar geld, macht én, jawel, vlees.
Een leuke anekdote: in de 19de eeuw werd het gebouw een opslagplaats voor... munitie. Niet bepaald de beste match met een houten dakconstructie, en dus heeft het Vleeshuis met een klein mirakel de tijd overleefd. Vandaag zijn de snijtafels vervangen door muziekinstrumenten, en klinkt er klavecimbelmuziek waar ooit het geblaat van schapen galmde. Van koteletten naar klanken – Antwerpen op z’n best.
Het Red Star Line Museum is niet zomaar een museum, het is een verhaal over hoop, avontuur en koffers vol dromen. Gevestigd in de originele loodsen van de Red Star Line-rederij aan de Rijnkaai, vertelt het museum het verhaal van meer dan 2 miljoen mensen die tussen 1873 en 1934 vanuit Antwerpen naar Amerika vertrokken, op zoek naar een beter leven.
Wist je dat zelfs Albert Einstein met de Red Star Line reisde? In 1933, op de vlucht voor het opkomende nazisme, passeerde hij langs hier – een detail dat je bijna achteloos in een vitrine tegenkomt. Ook leuk: passagiers moesten toen door een soort medisch inspectieproces voordat ze überhaupt aan boord mochten, inclusief het beruchte "ogenonderzoek met de knoophaak", waarbij men naar trachoom speurde (een oogziekte die je de toegang tot Amerika kon kosten). Charmant? Niet echt. Interessant? Absoluut.
Het museum is doordrenkt van verhalen, foto’s, oude koffers, kindertekeningen en brieven. En dat allemaal op een plek waar de wind nog steeds ruikt naar vertrek. Je voelt bijna de spanning van afscheid, van hoop, van “wat als?”. Een must voor iedereen die houdt van echte verhalen – met een horizon.
GSM Stuurhouder
Altijd je smartphone binnen handbereik – veilig en handig! Met onze gsm stuurhouder bevestig je je smartphone stevig aan het stuur van je fiets of E-Bike.
GSM Display-upgrade Bosch Smart
Maak van je smartphone eenvoudig een E-Bike-display: Bevestig de SmartphoneGrip op het stuur, plaats je smartphone erop en open de Bosch E-Bike Flow-app.
Heb je de route geprobeerd? Laat ons weten wat je ervan vond, we horen graag jouw ervaringen!
