Blankenberge, Brugge & omgeving.
Ben je klaar om het mooie Kustgebied op een unieke manier te verkennen? We hebben speciaal voor jou een prachtige fietsroute uitgestippeld die je meeneemt langs de mooiste plekjes van deze regio, zon, zee en sfeer op z’n best.
Knooppuntroute: Blankenberge, Brugge & omgeving.
Afstand: 50,2 Km
Startpunt: Blankenberge Station, Knooppunt 76
Samengevat: Rustig rijden, mooie vergezichten, regelmatig via water, 98% prima weg, altijd veilig en meerdere terrasjes & rustplaatsen.
Of je nu geniet van een rustige tocht of sportief doortrapt, deze route laat je de schoonheid van de kustregio op zijn best ervaren.
76-33-30-88-78-69-31-27-04-46-57-70-94-61-90-68-48-30-56-69-52-72-77-86-15-02-89-80-76
Download hier gratis de Knooppunt App!
Enkele bezienswaardigheden en sfeerbeelden
Start in stijl – welkom in Blankenberge!
We beginnen onze tocht op een plek die het letterlijk van de daken schreeuwt: BLANKENBERGE! Deze imposante letters staan niet alleen fier te blinken in de zon, ze vormen vandaag ook het startschot voor een dag vol trappen, genieten, lachen en – laat ons eerlijk zijn – misschien af en toe puffen.
Voor ons ligt geen wereldreis van 8012 km (zoals op dat wegwijzerbord verderop), maar wél een prachtige route vol verrassingen: glooiende paden, rustgevende vijvers, charmante plekjes en een goede reden om straks extra taart te eten zonder schuldgevoel.
Of je nu rijdt met klikpedalen, een elektrische duwtje krijgt of gewoon vertrouwt op pure kuitkracht: vandaag telt maar één ding… fietsen met goesting!
Dus: helm recht, banden hard, humeur licht en trap er vollenbak in. Blankenberge zwaait ons uit – en wij trappen ons avontuur tegemoet.
Wat een heerlijke, verrassende plek om tegen te komen tijdens een fietstocht! Alsof je plots midden in een filmdecor rijdt: een spierwitte muur met torentjes die zo uit een middeleeuws sprookje lijken te zijn geplukt — misschien wel het zomerverblijf van een gepensioneerde ridder, een excentrieke baron of een Vlaamse Gandalf op rust.
En dan dat wegwijzerbord erbij… Verweerd, scheef en vol dromen: Chiang Mai – 8012 km, Ho Chi Minh – 9991 km, Reykjavik – 2132 km, Kathmandu – ver genoeg om het niet te proberen met een koersfiets. Je zou bijna denken dat als je hier links afslaat, je vanzelf op wereldreis vertrekt — maar nee hoor, gewoon nog steeds in West-Vlaanderen. Een beetje jammer, maar ook geruststellend: straks gewoon terug thuis, mét een pintje in plaats van een malariaprik.
Deze plek is als een kruispunt tussen fantasie en realiteit. Je staat er, handen op het stuur, voeten in de pedalen, en je denkt: Moet ik nu afslaan naar Nepal, of gewoon rechtdoor naar de volgende koffie met taart?
Wat ons betreft: deze plek verdient een ster op de kaart. Niet omdat je er iets moet, maar omdat het je even iets laat voelen. Verwondering. Droomdrift. En een klein beetje spierpijn.
Stilte in stereo – een vijver met vakantiegevoel
Net buiten het lawaai van strandstoelen, gillende meeuwen en kindjes met smeltend ijs, ligt dit verborgen pareltje: een vredige vijver die eruitziet alsof hij rechtstreeks uit een natuurgids komt.
Hier hoor je geen strandradio of belletjes van ijscokarren, alleen het geritsel van riet, het gespetter van een verdwaalde eend en af en toe het subtiele gekraak van een fietszadel dat zich uitrekt na al die kilometers. De wolken weerspiegelen perfect in het water, de bomen leunen ontspannen over het oppervlak, en zelfs je versnellingen lijken even tot rust te komen.
Een plek om te ademen, te kijken, en misschien zelfs even te vergeten dat je een zadel onder je kont hebt. Zet je fiets aan de kant, kijk rond en laat deze stilte even op je inwerken. En als je wil, probeer de eenden eens te tellen — het wereldrecord staat nog steeds op nul correct.
Brugge – waar zelfs je fiets even stil wil staan
Welkom in het hart van Brugge! Als je benen nog niet stilstaan, zal je blik dat wel doen want het Belfort torent hier zó indrukwekkend boven alles uit dat zelfs je kilometerteller er even stil van wordt.
Op dit plein voel je de geschiedenis in elke kassei (en geloof ons: je zadel ook). Middeleeuwse gevels, bloemen op elk balkon, toeristen met ijsjes, en ergens in de verte de geur van wafels en frieten – Brugge verleidt je met alles wat België heerlijk maakt.
Of je hier nu alleen maar passeert, pauzeert of op zoek bent naar een excuus om even van je fiets te stappen: Brugge stelt nooit teleur. En zeg nu zelf: als er ergens een plek is waar je de tijd mag vergeten, dan is het wel onder een toren met een klok die je vrolijk uitlacht.
Even afstappen aan het Burgplein, want dit elegante en opvallend witte gebouw aan de rechterkant verdient méér dan een vluchtige blik. Je staat hier voor het Landhuis van het Brugse Vrije. Eeuwenlang het bestuurlijke hart van een van de machtigste gebieden in Vlaanderen. Of zoals we vandaag zouden zeggen: de plek waar beslissingen werden genomen die verder reikten dan de stadspoorten, en soms zelfs verder dan gezond verstand.
Het Brugse Vrije was geen stad of dorp, maar een soort middeleeuwse provincie die het platteland rond Brugge omvatte. Terwijl in de stad het stadsbestuur het voor het zeggen had, werd het omliggende gebied bestuurd vanuit dit Landhuis. Hier zetelden baljuws, schepenen en griffiers en werd recht gesproken, belastingen geheven en administratie gevoerd. De macht die hier huisde was dus allesbehalve symbolisch, ze drukte effectief haar stempel op het leven van duizenden Vlamingen.
Het gebouw zelf kreeg zijn huidige neobarokke façade in de 18e eeuw, maar delen van het oorspronkelijke complex dateren al van de 15e eeuw. Binnenin vind je nog steeds de prachtige schildenzaal, met houten lambriseringen en een indrukwekkende verzameling wapenschilden van vroegere bestuurders, het soort interieur waar zelfs Game of Thrones nog een beetje jaloers op zou zijn.
De combinatie van gotische fundamenten en barokke pracht maakt van het Landhuis een architecturale tijdmachine. De façade is versierd met zuilen, krullende ornamenten, gouden details en beelden die symbool staan voor rechtvaardigheid en gezag, geen detail is toevallig.
En het beste van alles? Je hoeft niet eens binnen te gaan om onder de indruk te zijn. Eén blik omhoog, langs die sierlijke vensters en statige gevel, en je weet: hier werd niet alleen bestuurd, hier werd getoond wie de touwtjes in handen had.
Dus neem gerust een moment om rond te kijken, adem de geschiedenis in en laat het tot je doordringen:
Brugge is niet alleen mooi, het is gebouwd op eeuwen visie én lef.
Op deze plek, tussen schilderachtige gevels, zacht kabbelend water en kleurrijke bloemen lijkt de tijd even stil te staan. De reien van Brugge, zoals de kanalen hier heten, zijn het kloppend hart van deze middeleeuwse parel. En hoe ontdek je die beter dan... per boot!
Stap aan boord van een van de iconische rondvaartboten, neem plaats op een stoel met uitzicht op geschiedenis, en laat je meevoeren langs eeuwenoude bruggen, verborgen tuinen en sierlijke panden. Of je nu komt voor de romantiek, de architectuur of gewoon voor een fantastische foto voor je vakantie? Hier scoor je sowieso.
Vanop het water zie je Brugge zoals het bedoeld is: charmant, intiem, en verrassend stil voor zo’n drukbezochte stad. En het mooiste? Je hoeft er niets voor te doen, behalve achteroverleunen, glimlachen, en je laten betoveren.
Exceller Bikes. Stijl, passie en een geweldig gesprek…
Vandaag op bezoek bij een collega-fietshandelaar die duidelijk weet hoe je beleving en kwaliteit samenbrengt: Exceller Bikes in Brugge. Niet zomaar een winkel, maar een plek waar fietsen een vorm van luxe zijn en waar je als klant (én collega) met open armen ontvangen wordt.
Het gesprek was oprecht inspirerend: over ondernemen, over producten & accessoires, over de liefde voor degelijke fietsen en de kracht van persoonlijke service. Zo’n ontmoeting doet deugd. Je voelt meteen: hier zit ook een mens achter met hart voor zijn vak en respect voor zijn klanten.
Bedankt voor de warme ontvangst, de koffie en de fijne uitwisseling. Altijd fijn om collega’s te ontmoeten die dezelfde passie delen en er hun eigen unieke toets aan geven.
Laat je verrassen door het mooiste groen rond Brugge – en ontdek waarom jouw fiets er ook zin in krijgt.
Wie houdt van rust, natuur en zachte fietspaden, zit in en rond Brugge helemaal goed. Beisbroek, Tudor en het Chartreuzinnebos vormen er een groene lappendeken van ontspanning, avontuur én ontdekking. De perfecte bestemming voor wie zijn hoofd wil leegmaken en benen wil laten spreken.
Beisbroekbos verwelkomt je met brede bospaden, een planetenpad en een prachtig kasteel als blikvanger. Aansluitend vind je het Tudorbos, dat iets ruiger en mysterieuzer aanvoelt, met kronkelende paadjes en verrassende doorkijkjes. Iets verderop lonkt het Chartreuzinnebos, een knap stukje stadsrandnatuur waar stilte en biodiversiteit de hoofdrol spelen. Samen vormen ze een bijzonder fietsparadijs – niet zwaar, maar wel zalig.
Er zijn van die plekken waar je vanzelf trager gaat trappen. Niet omdat je moe bent, maar omdat alles om je heen vraagt om gezien te worden. Beisbroek, het Tudorbos en het Chartreuzinnebos. Drie bossen, netjes aan elkaar geregen, als een trilogie waar je rustig doorheen kan dwalen.
Het begon bij dat bijzondere witte gebouw in Beisbroek. Een statige villa, een beetje geheimzinnig bijna – maar mét sterrenwacht. Een telescoopkoepel aan een bosrand, daar word ik nu instant nieuwsgierig van. Je hebt meteen het gevoel dat je op een grens zit: tussen wetenschap en natuur, tussen denken en voelen.
Vanaf daar duik je het bos in. Eerst Beisbroek, met zijn brede, zanderige paden en het gezang van vogels dat nooit lijkt op te houden. Dan Tudor, waar het pad smaller wordt en de bomen dichterbij lijken te komen. Alsof ze iets willen zeggen. En dan is er nog het Chartreuzinnebos, stiller, kleiner, maar net daardoor zo krachtig. Je hoort er je fietsbanden knisperen. Je hoort jezelf weer.
Wat ik het mooiste vond? Dat ik nergens hoefde te kiezen. Niet tussen asfalt of bospad, niet tussen inspanning of ontspanning. Hier mocht alles er gewoon zijn. Net zoals op een goede fietsdag. Je vertrekt zonder veel plan, maar komt rijker thuis.
De terugrit van Brugge naar Blankenberge had iets zachts. Alsof de wind zich had neergelegd bij het feit dat ik weer naar zee wilde. Alles liep vlot: de benen hadden hun ritme gevonden, de zon stond hoog en de schaduw van de bomen trok stroken over het pad. Het landschap opende zich stilaan – weg van de bossen, richting velden, riet en open lucht.
En toen, bijna uit het niets, stond hij daar: een witte molen, groot en waardig, net naast het fietspad. Geen toeristische hotspot, geen infopaneel, geen kraampje met ijsjes. Gewoon een molen, alleen, tussen het groen. Je merkt het meteen: dit is niet voor het publiek. Dit is van iemand. Privé. Maar niet ongenaakbaar. Eerder bescheiden, zelfs vriendelijk.
Ik stopte zonder reden. Of misschien net om die reden. Het was het soort plek dat niet roept, maar wel zacht fluistert. Geen drukte, geen haast, alleen het zachte gekriebel van de wind door de velden en het suizen in mijn oren van het fietsen. De wieken stonden stil, maar toch voelde het alsof daar ooit beweging zat. En wie weet, misschien draait hij af en toe nog, voor wie het weet te zien.
Ik liet mijn fiets even rusten tegen het houten paaltje en bleef gewoon staan. Kijken. Ademen. Geen filters, geen woorden. Enkel een wit gebouw, een blauwe lucht en de wetenschap dat ik ergens ben waar je niets hoeft te begrijpen.
Dat is wat ik zo waardeer aan fietsen, je komt op plekken waar je nooit naar op zoek was, maar die je toch vindt. En net omdat je rijdt op je eigen tempo, met een fiets die goed zit, voelt het moeiteloos. Die vrijheid, dat comfort, dat is niet vanzelfsprekend. Dat is een samenspel van een goed gekozen route én een fiets waarop je lichaam zegt: ja.
Na een paar minuten klikte ik m’n schoen weer in de pedalen, draaide me om en reed verder richting zee. De geur van zout en het gekrijs van een meeuw kwamen alweer dichterbij. Maar diep vanbinnen, ergens in mijn hart, draaide die molen nog een beetje verder.
Plots… alpaca’s op het pad
En net toen ik dacht dat ik alles had gezien die dag, bossen, molens en eindeloze velden. Ziehier een hele groep mensen op een klein landweggetje… mét alpaca’s. Eerst dacht ik nog dat ik me vergiste. Maar nee: een hele bende, zachte poten, nieuwsgierige blik, elegante tred. En vooral: een soort kalmte die je gewoon meteen voelt.
Alpaca’s zijn geen gewone dieren voor deze streek en toch kom je ze steeds vaker tegen. In België zijn de laatste jaren heel wat alpaca-boerderijen ontstaan, vooral op het platteland in Vlaanderen. Niet voor wolproductie op grote schaal, zoals in Zuid-Amerika, maar voor kleinschalige beleving. Je kan er wandelen met een alpaca, ze voederen, of gewoon bij hen in de weide zitten. Kinderen worden er rustig van. Volwassenen ook. En blijkbaar: fietsers ook.
Hun leefgewoonten in België zijn simpel: ze houden van ruimte, van gezelschap (ze zijn echte kuddedieren), en van rust. Ze slapen op zachte strobedjes in open stallen, eten hooi en gras en houden elkaar goed in de gaten. Ze zijn niet agressief, maar kunnen wel spugen als ze zich bedreigd voelen, meestal naar elkaar, zelden naar mensen.
Wat me vooral bijbleef? Hun blik. Die grote ogen, dat zachte profiel. Alsof ze je aankijken met een vraag die je niet meteen kan beantwoorden. En tegelijk ook helemaal niets van je nodig hebben. Dat soort rust draag je mee. Net als deze dag.a
De Uitkerkse Polder
De zee was alweer niet veraf, maar ik was nog niet toe aan aankomen. Net voorbij de velden dook hij op: het bord “Uitkerkse Polder”, een naam die klinkt alsof hij ergens al eeuwen ligt te wachten op een bezoek. En dat doet hij ook.
Hier fiets je niet langs, je fietst er in. De lucht wordt groter, het landschap platter, en de horizon rekt zich uit zoals je longen dat doen bij een diepe zucht. Riet wiegt ritmisch mee met de wind, vogels zweven moeiteloos op thermiek, en de stilte wordt iets dat je bijna hoort. Dit is niet de plek voor sensatie. Dit is de plek waar niets moet en alles mag.
De Uitkerkse Polder is een beschermd natuurgebied tussen Blankenberge, Zuienkerke en Uitkerke. Belangrijk voor duizenden overwinterende vogels, waaronder kolganzen, kieviten en de zeldzamere roerdomp. Maar op deze warme dag was het er vooral menselijk stil. Af en toe een wandelaar. Verder: niets.
Ik trapte trager. Niet omdat ik moe was, maar omdat deze plek iets doet met je snelheid. Alsof de omgeving je zachtjes vraagt: wil je even gewoon zijn, in plaats van vooruitgaan?
Het antwoord was eenvoudig. Ik zette mijn fiets even op de standaard, leunde op het houten hekje, keek rond en zei stilletjes ja.
Kort na de Uitkerkse Polder kwam ik opnieuw zo’n plek tegen die je niet snel vergeet. Een kijkwand, eenvoudig in hout, met raampjes op ooghoogte en tekeningen van vogels, vlinders en ander leven dat zich meestal verstopt in het riet. Een wilgentunnel kromde zich speels over een rustbank, alsof iemand hier gedacht heeft: hier mag het nog even traag gaan.
Ik stapte af, zette mijn fiets in het gras en keek. Door de raampjes. Over het groen. En plots zag ik het: in de verte, vaag maar onmiskenbaar, doemde de contour van Blankenberge op. De stad die me straks weer zou ontvangen. Niet als iets dat me opwachtte met drukte, maar als vertrouwd eindpunt van een ronde die eigenlijk vooral over onderweg zijn ging.
Wat een contrast ook: net daarvoor die intense stilte van het polderlandschap, het zachtjes wiegende riet, het diepe blauw van de lucht. En dan, daarachter, een schemerlijn van daken, torens, een hint van zee. Ik bleef nog even zitten, met m’n handen op het hout en de zon op mijn gezicht.
Hier, op deze plek tussen niks en alles, tussen natuur en stad, voelde ik het: dit was het slotakkoord. De rit was bijna rond, mijn hoofd helemaal leeg, mijn hart weer vol.
Nog een paar trappen, nog wat grind onder mijn banden. En Blankenberge zou me weer verwelkomen.
Aangekomen in Blankenberge? Kijk, het klopt allemaal!
Na al die kilometers op de pedalen zijn we weer waar we begonnen zijn: Blankenberge. En geef toe… deze tekening had niets overdreven.
De zon lacht (bijna letterlijk), het strand leeft, de pier staat trots te blinken en de mensen zijn al even kleurrijk als in het kunstwerk. Meeuwen, ijsjes, strandstoelen, kindergegil, elektrische fietsen, zonnecrème en een frisse pint – het zit hier allemaal, net zoals op die vrolijke illustratie.
Neem dus nog even de tijd om te genieten, rond te kijken, en wie weet: Spot jij die strandbar uit de tekening? Of die gekke meeuw met de zonnebril? Of ben jij zelf intussen één van de figuurtjes geworden?
Welkom terug – in het échte, chaotisch charmante Blankenberge!
GSM Stuurhouder
Altijd je smartphone binnen handbereik – veilig en handig! Met onze gsm stuurhouder bevestig je je smartphone stevig aan het stuur van je fiets of E-Bike.
GSM Display-upgrade Bosch Smart
Maak van je smartphone eenvoudig een E-Bike-display: Bevestig de SmartphoneGrip op het stuur, plaats je smartphone erop en open de Bosch E-Bike Flow-app.
Heb je de route geprobeerd? Laat ons weten wat je ervan vond, we horen graag jouw ervaringen!
